Als eerste mijn rode portemonneetje. Krijg meestal een goede bui als ik dat tevoorschijn haal. Want dat betekent meestal bridgen. Het is mooi klein en zie hem gelijk in mijn tas als ik moet betalen.

Dan mijn schoenen met tas. Verleden jaar zag ik deze schoenen. Na een blik op het prijskaartje ben ik gauw doorgelopen. Ik vond ze prachtig en heel mooi van binnen afgewerkt met zacht leer. Maar er zijn grenzen. Uitverkoop… het was al maart…… en daar stonden ze …. nog 1 paar en toevallig mijn maat. Helft van de prijs. Het leek wel of ze speciaal op me hadden staan wachten. Nu is het met schoenen zo bij mij: ik zie een paar heel leuke schoenen en als ik ze dan wil passen komen ze met een paar schoenen aan waarvan ik denk ‘dat zijn ze niet’ maar het zijn ze dan wel. Alleen staan ze dan in de winkel in maatje 37. Als ze dan in maat 40 worden binnen gebracht denk ik wel eens…laat nu maar zitten. Maar ik heb nu eenmaal die maat en bij mijn 1.72 meter misstaat dat ook niet. Moet ze dan gewoon even aandoen.

Nu nog even een derde foto…. Onze eethoek kwam hier wel voor in aanmerking. We zijn er nog steeds blij mee. We kochten hem niet als hele eethoek…. Want de bijpassende tafel vonden we niet mooi. Tafel ergens anders gekocht..